Ο ιατρός Γεώργιος Κέκος, κατέχει απόλυτη εξειδίκευση στις παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα. Πραγματοποιεί με άψογο τρόπο όλες τις σύγχρονες μεθόδους διάγνωσης και θεραπείας του θυρεοειδούς, που περιγράφονται στην παρούσα σελίδα. Έχει μεγάλη εμπειρία στην αντιμετώπιση των θυρεοειδικών παθήσεων, εφαρμόζοντας εξατομικευμένα σε κάθε ασθενή την κατάλληλη θεραπεία.
Εμπιστευθείτε το πρόβλημα σας για μια αποτελεσματική και οριστική διευθέτηση με σύγχρονες μεθόδους θεραπείας, σύμφωνα με τις αρχές της χειρουργικής επιστήμης, που βασίζονται σε επιστημονικές αποδείξεις (Evidence Based Surgery). Η υψηλή μας επιστημονική κατάρτιση και η πολύχρονη εμπειρία εγγυώνται την άριστη λύση με ανώδυνο τρόπο και χωρίς ταλαιπωρία.
Ο ιατρός δέχεται και εξετάζει τους ασθενείς στο ιατρείο του, επί της οδού Κερασούντος, αριθμός 4, στην Αθήνα. Συνεργάζεται με όλες τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και, όταν χρειάζεται, νοσηλεύει τους ασθενείς σε σύγχρονες ιδιωτικές κλινικές που είναι συμβεβλημένες και με το ΕΟΠΥΥ.
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε μαζί μας στο τηλέφωνο
2107486937
Η αρχική ονομασία του θυρεοειδούς αδένα ήταν «λαρυγγικός αδένας». Θυρεοειδής ονομάστηκε το 1656 από τον Warton εξαιτίας του σχήματός του, που μοιάζει με ασπίδα (θυρεός = ασπίδα). Η πρώτη αναφορά σε παθολογία του αδένα έγινε το 1786 από τον Parry, ο οποίος μίλησε για υποθυρεοειδισμό και βρογχοκήλη.
Η ανάπτυξη του θυρεοειδούς αρχίζει από τη βάση της γλώσσας. Εμβρυολογικά, προέρχεται από δύο διαφορετικούς εμβρυικούς ιστούς, τον αρχέγονο φάρυγγα και τη νευρική ακρολοφία. Μια μέση προσεκβολή του φάρυγγα, το θυρεοειδικό εκκόλπωμα, σχηματίζει τον θυρεογλωσσικό πόρο, ο οποίος υποστρέφεται και φυσιολογικά εξαφανίζεται μέχρι τη γέννηση.
Ο θυρεοειδής είναι ο μεγαλύτερος ενδοκρινής αδένας του ανθρώπινου σώματος, με μάζα περίπου 20 gr. Εντοπίζεται στην πρόσθια περιοχή του τραχήλου και βρίσκεται μπροστά και εκατέρωθεν της τραχείας. Έχει σχήμα πεταλούδας και αποτελείται από δύο λοβούς (δεξιό και αριστερό), οι οποίοι συνδέονται μεταξύ τους με τον ισθμό. Ενίοτε υπάρχει και ένας τρίτος λοβός που λέγεται πυραμοειδής και παριστά μια προσεκβολή του θυρεοειδούς από τον ισθμό προς τα πάνω. Κάθε λοβός έχει διαστάσεις 5x3x1,5 cm. Ο θυρεοειδής συνδέεται με την τραχεία και τον κρικοειδή χόνδρο, ενώ περιβάλλεται από μία κάψα που ονομάζεται περιτονία.
Δύο ζεύγη αρτηριών εξασφαλίζουν την αιματική τροφοδοσία στην περιοχή του αδένα: η άνω και η κάτω θυρεοειδής. Μερικές φορές υπάρχει και ένα τρίτο ζεύγος, η μέση θυρεοειδική αρτηρία, με την αντίστοιχη μέση θυρεοειδική φλέβα. Οι φλέβες σχηματίζουν ένα πλούσιο πλέγμα που βρίσκεται στην επιφάνεια του αδένα.
Ο θυρεοειδής αδένας παράγει τρεις ορμόνες:
- Την θυροξίνη ή τετραϊωδοθυρονίνη (Τ4)
- Την τριιωδοθυρονίνη (Τ3), που ρυθμίζουν το μεταβολισμό όλων των ιστών
- Την καλσιτονίνη, που ρυθμίζει τα επίπεδα του ασβεστίου του αίματος.
Η σύνθεση και η έκκριση των θυρεοειδικών ορμονών ρυθμίζεται από τη θυρεοειδοτρόπο ορμόνη (TSH) που παράγεται στην υπόφυση, η οποία, με τη σειρά της, εξαρτάται από την έκκριση της θυρεοεκλυτικής ορμόνης (TRH) που παράγεται στον υποθάλαμο. Η λειτουργία του θυρεοειδούς, επίσης, υπόκειται σε αρνητική παλίνδρομη ρύθμιση σε υψηλά επίπεδα θυρεοειδικών ορμονών, που δρουν στον πρόσθιο λοβό της υπόφυσης και στον υποθάλαμο. Οι θυρεοειδικές ορμόνες κυκλοφορούν στο πλάσμα κυρίως συνδεδεμένες με πρωτεΐνες. Μόνο οι ελεύθερες ορμόνες είναι βιολογικά δραστικές και οι δύο (Τ3 και Τ4) παλινδρομούν για να ελαττώσουν την έκκριση της TSH. Οι θυρεοειδικές ορμόνες ασκούν τις δράσεις τους με την είσοδό τους στα κύτταρα και την σύνδεσή τους σε υποδοχείς των θυρεοειδικών ορμονών. Οι υποδοχείς συνδεδεμένοι με προσδέματα αποτελούν μεταγραφικούς παράγοντες που μπορούν να μεταβάλλουν την έκφραση των γονιδίων.
Οι θυρεοειδικές ορμόνες Τ3 και Τ4 διατηρούν το επίπεδο του μεταβολισμού στους ιστούς βέλτιστο για την φυσιολογική τους λειτουργία και αλληλοεπιδρούν συνεργικά με τις κατεχολαμίνες. Οι ορμόνες αυτές διεγείρουν την κατανάλωση οξυγόνου στα περισσότερα κύτταρα του σώματος, βοηθούν στη ρύθμιση του μεταβολισμού των λιπιδίων και των υδατανθράκων, ελέγχουν την θερμιδογένεση και επηρεάζουν την ανάπτυξη της μάζας του σώματος και ειδικά του νευρικού συστήματος και την διανοητική δραστηριότητα.
Απαραίτητο για την σύνθεση των θυρεοειδικών ορμονών είναι το ιώδιο, το οποίο βρίσκεται συγκεντρωμένο στον θυρεοειδή και ο οργανισμός το προσλαμβάνει από τις τροφές. Το ιώδιο διεισδύει στον θυρεοειδή αντίθετα με την ηλεκτροχημική του κλίση, μέσω του υποδοχέα NIS, ο οποίος μεταφέρει ένα ιόν ιωδίου μαζί με δύο ιόντα νατρίου στο εσωτερικό των θυλακοειδών κυττάρων. Το νάτριο στη συνέχεια απομακρύνεται από την αντλία Νατρίου – Καλίου. Στη συνέχεια το ιώδιο εκκρίνεται στον αυλό του θυλακίου και οξειδώνεται σε ουδέτερα φορτισμένο άτομο από τη θυρεοειδική υπεροξειδάση.
Στον αυλό του θυλακίου βρίσκεται μια γλυκοπρωτεΐνη που ονομάζεται θυρεοσφαιρίνη, με ΜΒ 650 KDa και έχει πολλά μόρια τυροσίνης. Η θυρεοσφαιρίνη αποτελεί το μισό της συνολικής πρωτεΐνης του θυρεοειδούς. Τα μόριά της αντιδρούν με το ουδέτερο ιώδιο και ένα ή δύο άτομα ιωδίου θα δεσμευτούν με τυροσίνη. Ο θυρεοειδής αδένας μεταφέρει και συνδέει το ιώδιο στα αμινοξέα που υπάρχουν στη θυρεοσφαιρίνη για την σύνθεση των θυρεοειδικών ορμονών θυροξίνη (Τ4) και τιιωδοθυρονίνη (Τ3).
Οι ορμόνες σε αυτό το στάδιο παραμένουν συνδεδεμένες με τη θυρεοσφαιρίνη και είναι ανενεργείς. Για να ενεργοποιηθούν θα πρέπει να αποδεσμευθούν από την θυρεοσφαιρίνη. Η θυρεοσφαιρίνη ενδοκυτταρώνεται από τα θυλακιοειδή κύτταρα και με την μορφή κυστιδίων μεταφέρεται στα λυσοσώματα, όπου υδρολύεται και οι Τ3 και Τ4 αποσπώνται και στη συνέχεια ελευθερώνονται στο αίμα. Όλα τα στάδια μετά την είσοδο του ιωδίου στον θυρεοειδή ενεργοποιούνται από την θυρεοειδοτρόπο ορμόνη (TSH) και καταστέλλονται από την περίσσεια ιωδίου.
Οι συνέπειες της δυσλειτουργίας του θυρεοειδούς αδένα εξαρτώνται από την ηλικία την οποία εμφανίζεται. Ο θυρεοειδής δεν είναι ουσιώδης για την ζωή, αλλά η απουσία ή η υπολειτουργία του κατά την εμβρυϊκή ή νεογνική ηλικία καταλήγει σε σοβαρή νοητική στέρηση και νανισμό. Στους ενήλικες, ο υποθυρεοειδισμός συνοδεύεται από νοητική και φυσική επιβράδυνση και μειωμένη αντίσταση στο κρύο. Αντίθετα, η υπερέκκριση του θυρεοειδούς οδηγεί σε φθορά του σώματος, σε νευρικότητα, ταχυκαρδία, τρόμο και υπερθερμία.
Η παθήσεις του θυρεοειδούς αδένα κατατάσσονται στις ακόλουθες κατηγορίες:
- Ανωμαλίες ανάπτυξης του αδένα
- Παθήσεις που προκαλούν υπερθυρεοειδισμό
- Παθήσεις που προκαλούν υποθυρεοειδισμό
- Θυρεοειδίτιδες
- Καρκίνος θυρεοειδούς.
Σημαντικό κλινικό εύρημα των παθήσεων του θυρεοειδούς είναι η διόγκωση, η οποία ονομάζεται βρογχοκήλη. Φυσιολογικά, ο θυρεοειδής αδένας δεν ψηλαφάται, ωστόσο σημαντικές διογκώσεις μπορούν να γίνουν αντιληπτές με γυμνό οφθαλμό, καθώς ο αδένας ακολουθεί τις καταποτικές κινήσεις και ανεβοκατεβαίνει μαζί με τον θυρεοειδή χόνδρο.