2107486937 | Κερασούντος 4, Αθήνα [email protected]

Ο ιατρός Γεώργιος Κέκος, με απόλυτη εξειδίκευση στις παθήσεις χοληφόρων, πραγματοποιεί με άψογο τρόπο όλες τις σύγχρονες μεθόδους θεραπείας των παθήσεων των χοληφόρων, που περιγράφονται στην ενότητα. Έχει μεγάλη εμπειρία στην αντιμετώπιση των χοληφόρων εφαρμόζοντας εξατομικευμένα σε κάθε ασθενή την κατάλληλη θεραπεία.

Εμπιστευθείτε μας το πρόβλημα των χοληφόρων σας για μια αποτελεσματική και οριστική διευθέτηση με σύγχρονες μεθόδους θεραπείας, σύμφωνα με τις αρχές της χειρουργικής επιστήμης, που βασίζονται σε επιστημονικές αποδείξεις (Evidence Based Surgery). Η υψηλή μας επιστημονική κατάρτιση και η πολύχρονη εμπειρία εγγυώνται την άριστη λύση με ανώδυνο τρόπο και χωρίς ταλαιπωρία.

Ο ιατρός δέχεται και εξετάζει τους ασθενείς στο ιατρείο του, επί της οδού Κερασούντος, αριθμός 4, στην Αθήνα. Συνεργάζεται με όλες τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και, όταν χρειάζεται, νοσηλεύει τους ασθενείς σε σύγχρονες ιδιωτικές κλινικές που είναι συμβεβλημένες και με το ΕΟΠΥΥ.

Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε μαζί μας στο τηλέφωνο

2107486937

Εισαγωγή

​Η χολολιθίαση αποτελεί σήμερα μία από τις συχνότερες παθήσεις που απαιτούν χειρουργική αντιμετώπιση. Η επίπτωσή της αυξάνεται προοδευτικά με την ηλικία και υπολογίζεται ότι περίπου το 10% – 20% του γενικού πληθυσμού θα αναπτύξει χολολιθίαση κατά την πορεία της ζωής του. Η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή αποτελεί τη θεραπευτική μέθοδο πρώτης επιλογής στην αντιμετώπιση της νόσου, όταν αυτή γίνει συμπτωματική ή συνοδεύεται από επιπλοκές. 

Ωστόσο, παραμένει ακόμα διφορούμενη η άποψη των χειρουργών αναφορικά με την αντιμετώπιση της χολολιθίασης, όταν αυτή αποτελεί τυχαίο εύρημα και είναι εντελώς ασυμπτωματική ή αλλιώς λανθάνουσα. Στη λήψη κλινικών αποφάσεων θα πρέπει να σταθμίζονται οι κίνδυνοι που σχετίζονται με τη χολοκυστεκτομή με εκείνους της οξείας χολοκυστίτιδας και των επιπλοκών της. 

Η παρακολούθηση των ασυμπτωματικών ασθενών ως μέθοδος αντιμετώπισης είναι πλέον αποδεκτή από πολλούς ερευνητές. Σε αυτό βοηθάει η σύγχρονη τεχνολογία όπως η υπερηχοτομογραφία, αλλά και οι φαρμακευτικές επιλογές όπως το ουρσοδεοξυχολικό οξύ (ουρσοδιόλη). Η επιτυχία της παρακολούθησης εξαρτάται από τη συμμόρφωση των ασθενών, αλλά και από τον ορθό υπολογισμό του κινδύνου ανάπτυξης επιπλοκών λόγω συνυπαρχόντων νοσημάτων. Οι θεαματικές εξελίξεις στο χώρο της λαπαροσκοπικής χειρουργικής επιτρέπουν  στο σύγχρονο  χειρουργό να προβαίνει σε ασφαλή χολοκυστεκτομή με μειωμένη νοσηρότητα και εξαιρετικά μικρή καταπόνηση του ασθενούς. 

Προφυλακτική χολοκυστεκτομή ή παρακολούθηση;

Η φυσική πορεία της ασυμπτωματικής χολολιθίασης δεν φαίνεται να δικαιολογεί την προφυλακτική χολοκυστεκτομή. Το 80% περίπου των ασθενών με ασυμπτωματική χολολιθίαση παραμένουν ασυμπτωματικοί σε όλη τους τη ζωή και μόνο σε ποσοστό 1%-4% ανά έτος εμφανίζονται συμπτώματα ή επιπλοκές. Μόνο το 10% των ασυμπτωματικών ασθενών θα εμφανίσει κλινική συμπτωματολογία μέσα στην πρώτη 5ετία από τη διάγνωση. Το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 15% στην 10ετία και στο 20% στην 20ετία. Συνολικά, οι ασθενείς εμφανίζουν συμπτώματα ή επιπλοκές, όπως οξεία χολοκυστίτιδα, με ρυθμό 1%-2% κατ’ έτος, με τους περισσότερους ασθενείς να γίνονται συμπτωματικοί μέσα στα πρώτα πέντε έτη. 

Διάφοροι ερευνητές έχουν αποπειραθεί να προσδιορίσουν διάφορους προγνωστικούς παράγοντες σχετικούς είτε με τη νόσο (τοπικούς) είτε με τον ασθενή (συστηματικούς). Το μέγεθος και η σύσταση των λίθων, το πάχος του τοιχώματος της χοληδόχου κύστης και η κινητικότητά της δεν θεωρούνται σημαντικοί προγνωστικοί παράγοντες εκδήλωσης συμπτωμάτων ή επιπλοκών. Οι ασθενείς με λίθους μεγέθους άνω των 2,5 cm έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να αναπτύξουν οξεία χολοκυστίτιδα και μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου της χοληδόχου κύστης. Μεγαλύτερα ποσοστά ανάπτυξης καρκίνου της χοληδόχου κύστης έχουν ασθενείς με πορσελανοειδή χοληδόχο κύστη, καθώς και ασθενείς με συνυπάρχοντες πολύποδες χοληδόχου κύστης με μέγεθος μεγαλύτερο από 10 mm. Παράγοντες σχετικοί με τον ασθενή, όπως η ηλικία, το φύλο και τα συμπαρομαρτούντα νοσήματα, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, επίσης, δεν φαίνεται να είναι ιδιαίτερα προγνωστικοί της πορείας της ασυμπτωματικής χολολιθίασης. Εξαίρεση αποτελούν οι παχύσαρκοι ασθενείς που υποβάλλονται σε βαριατρικές επεμβάσεις, οι οποίοι εμφανίζουν συμπτωματική χολολιθίαση σε ποσοστό 30% και οι ασθενείς μετά από κολεκτομή, οι οποίοι εμφανίζουν συμπτωματική χολολιθίαση  σε ποσοστό 20% εντός 5ετίας.

Παρά το σχετικό μικρό κίνδυνο εξέλιξης σε συμπτωματική νόσο, ορισμένοι υποστηρικτές της προφυλακτικής χολοκυστεκτομής προτείνουν πρώιμη επέμβαση, ειδικά σε ασθενείς μικρού εγχειρητικού κινδύνου. Η εφαρμογή της λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής, που χαρακτηρίζεται από χαμηλή νοσηρότητα και σχεδόν μηδενική θνητότητα και άρα χαμηλό κίνδυνο, έχει τροποποιήσει την σύγχρονη τάση των χειρουργών υπέρ της προφυλακτικής χολοκυστεκτομής. 

Μια ερώτηση που συχνά τίθεται στο χειρουργό είναι, τι οδηγίες θα δώσουμε σε έναν ασυμπτωματικό ασθενή, στον οποίο σε κάποιο έλεγχο βρέθηκαν τυχαία πέτρες στη χοληδόχο κύστη (χολολιθίαση). Τα κριτήρια για την κατάταξη των υγιών ασθενών με ασυμπτωματική χολολιθίαση σε ομάδα υψηλού κινδύνου ανάπτυξης επιπλοκών και οι οποίοι ωφελούνται από την προφυλακτική χολοκυστεκτομή είναι τα ακόλουθα: 

  1. Προσδόκιμο επιβίωσης ασθενών >20 έτη.
  2. Οι ακτινοσκιεροί λίθοι. 
  3. Οι μεγάλοι χολόλιθοι (μέγεθος > 2cm), επειδή αυτοί προκαλούν οξεία χολοκυστίτιδα συχνότερα σε σχέση με τους μικρότερους λίθους. 
  4. Η πολλαπλή χολολιθίαση, όπου η λιθιασική μάζα καταλαμβάνει το μεγαλύτερο χώρο της χοληδόχου κύστης, «χοληδόχος κύστη γεμάτη πέτρες». 
  5. Λίθοι μεγέθους <3mm με βατό τον κυστικό πόρο, επειδή ο κίνδυνος να διολισθήσουν οι μικρόλιθοι στο χοληδόχο πόρο και να προκαλέσουν λιθιασική παγκρεατίτιδα είναι μεγάλος. 
  6. Οι γυναίκες ηλικίας < 60 ετών και ειδικά σε αναπαραγωγική ηλικία που πρόκειται να τεκνοποιήσουν, επειδή οι λίθοι συχνά δημιουργούν προβλήματα κατά την εγκυμοσύνη.
  7. Η πορσελανοειδής χοληδόχος κύστη, επειδή αποτελεί προκαρκινική κατάσταση. 
  8. Οι μεγάλοι σε ηλικία ασθενείς (>75 έτη) με σακχαρώδη διαβήτη, επειδή αυξάνεται η συχνότητα των σοβαρών επιπλοκών, όπως είναι η γαγγραινώδης χολοκυστίτιδα. 
  9. Συνυπάρχοντες πολύποδες χοληδόχου κύστης.
  10. Τα άτομα που ζουν ή εργάζονται μακριά από μονάδες υπηρεσιών υγείας για μεγάλα χρονικά διαστήματα (π.χ. ναυτικοί).
  11. Ασθενείς που διαμένουν σε περιοχές με υψηλή επίπτωση καρκίνου χοληδόχου κύστης.

Η καθιέρωση της λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής ως μέθοδος πρώτης επιλογής για την αφαίρεση της χοληδόχου κύστης, έχει κάνει τα παραπάνω κριτήρια πιο ελαστικά. Οι περισσότεροι χειρουργοί δέχονται την άποψη σύμφωνα με την οποία, σε ασυμπτωματικούς ασθενείς με χολολιθίαση, όταν ο εγχειρητικός κίνδυνος είναι μικρός, όπως συμβαίνει σε νεαρά άτομα με μεγάλο προσδόκιμο επιβίωσης, θα πρέπει να γίνεται προφυλακτική χολοκυστεκτομή. Αντίθετα, αν τα συνυπάρχοντα καρδιοαναπνευστικά ή άλλα προβλήματα υγείας αυξάνουν τον κίνδυνο της χειρουργικής επέμβασης, δεν θα πρέπει να επιχειρείται προφυλακτική χολοκυστεκτομή. Συμπερασματικά, εκτός ολίγων εξαιρέσεων, η φυσική ιστορία της ασυμπτωματικής χολολιθίασης είναι καλοήθης και η ενδεικνυόμενη αντιμετώπιση είναι η αναμονή και παρακολούθηση του ασθενούς.

Ειδικές κατηγορίες ασθενών 

Σακχαρώδης Διαβήτης

Στο πρόσφατο παρελθόν, η αντιμετώπιση διαβητικών ασθενών με ασυμπτωματική χολολιθίαση ήταν η πρώιμη χολοκυστεκτομή. Το επιχείρημα υπέρ της πρώιμης χολοκυστεκτομής στους διαβητικούς ασθενείς βασιζόταν στην υπόθεση ότι οι ασθενείς αυτοί πάσχουν από νευροπάθεια του αυτόνομου νευρικού συστήματος, κάτι που είναι δυνατόν να καλύψει τον πόνο και τα συμπτώματα της οξείας χολοκυστίτιδας, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να προσέρχονται στο νοσοκομείο με προχωρημένη νόσο και να εμφανίζουν σοβαρές επιπλοκές. Γεγονός είναι ότι οι διαβητικοί ασθενείς είναι γενικά πιο ευάλωτοι σε σηπτικές επιπλοκές, γεγονός που αυξάνει τη θνητότητα. Πράγματι, οι διαβητικοί έχουν αυξημένα ποσοστά επιμόλυνσης της χολής, γάγγραινας χοληδόχου κύστης, διάτρησης χοληδόχου κύστης και χειρουργικής θνητότητας στα πλαίσια οξείας χολοκυστίτιδας (21 % αντί 9%).

Πρόσφατα, όμως, στοιχεία έδειξαν ότι η φυσική πορεία των ασυμπτωματικών χολολίθων σε διαβητικούς ασθενείς εμπεριέχει μικρότερο κίνδυνο σοβαρών επιπλοκών απ’ ό,τι πιστευόταν παλαιότερα. Η επίπτωση της χολολιθίασης σε διαβητικούς και μη διαβητικούς ασθενείς είναι παρόμοια (14,4% και 12,5% αντίστοιχα), ενώ το συνολικό ποσοστό ασθενών με μη ινσουλινοεξαρτώμενο διαβήτη, οι οποίοι προσέρχονται εξ αρχής με συμπτώματα ή επιπλοκές της χολολιθίασης, είναι μόνο 14,9% και 4,2% αντίστοιχα. 

Επίσης, δεν φαίνεται να διαφέρει σημαντικά η μετεγχειρητική νοσηρότητα και θνητότητα. Για τη μετεγχειρητική νοσηρότητα ευθύνονται κυρίως η προχωρημένη ηλικία (>75 έτη) και οι σύνοδες καρδιαγγειακές και νεφρικές παθήσεις. Έτσι, καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι η προφυλακτική χολοκυστεκτομή σε διαβητικούς ασθενείς δεν είναι απόλυτα δικαιολογημένη.

Μεταμόσχευση

Η επίπτωση της χολολιθίασης σε μεταμοσχευμένους ασθενείς κυμαίνεται μεταξύ 30% και 40% και τα μεγάλα ποσοστά χολολιθίασης αποδίδονται στη χορήγηση κυκλοσπορίνης. Πάντως, φαίνεται πως σημαντικό ρόλο παίζει το είδος του μεταμοσχευόμενου οργάνου, αφού η επίπτωση της χολολιθίασης και τα ποσοστά εμφάνισης επιπλοκών διαφέρουν αναλόγως του οργάνου που μεταμοσχεύεται. Έτσι, διαπιστώθηκε πως η προφυλακτική προμεταμοσχευτική χολοκυστεκτομή είχε μικρότερη θνητότητα σε σχέση με τη μεταμεταμοσχευτική χολοκυστεκτομή ή την παρακολούθηση σε ασθενείς που υπεβλήθησαν σε μεταμόσχευση καρδιάς, ενώ, αντίθετα, σε ασθενείς με μεταμόσχευση νεφρού ή παγκρέατος, η παρακολούθηση ήταν ασφαλέστερη της προφυλακτικής χολοκυστεκτομής.

Η προφυλακτική χολοκυστεκτομή δεν συνιστάται σε ασθενείς που υποβάλλονται σε μεταμόσχευση νεφρού και η επιβίωση του νεφρικού μοσχεύματος δεν επηρεάζεται αρνητικά από την ύπαρξη χολολίθων.

Αντίθετα, οι ασθενείς που υποβάλλονται σε μεταμόσχευση καρδιάς έχουν υψηλότερα ποσοστά σχηματισμού χολολίθων και εμφάνισης επιπλοκών της χολολιθίασης. Η επίπτωση της λανθάνουσας χολολιθίασης φτάνει στο 42%, και πως το 58% των ασθενών αυτών εμφανίζουν συμπτώματα εντός 2 ετών από τη μεταμόσχευση. Επειδή παρατηρείται σημαντικά αυξημένη θνητότητα, η οποία συσχετίζεται με την εμφάνιση επιπλοκών, υπάρχει ανάγκη πραγματοποίησης επείγουσας χολοκυστεκτομής σε αυτή την ομάδα ασθενών. Καταληκτικά προκύπτει πως προ της μεταμόσχευσης καρδιάς απαιτείται υπερηχογραφικός έλεγχος για χολολιθίαση και αντιμετώπισή της με προφυλακτική χολοκυστεκτομή λόγω της υψηλής επίπτωσης της νόσου και του αυξημένου κινδύνου εμφάνισης συμπτωμάτων και επιπλοκών.

Αιμοσφαιρινοπάθειες

Ασθενείς που πάσχουν από διάφορες αιμοσφαιρινοπάθειες έχουν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης χολερυθρινικών χολολίθων. Σε ασθενείς με δρεπανοκυτταρική αναιμία αναφέρεται ποσοστό εμφάνισης χολολίθων έως 70%, σε ασθενείς με οικογενή σφαιροκυττάρωση έως 85%, ενώ σε ασθενείς με μεσογειακή αναιμία έως 24%. Έως και το 50% των ασθενών με δρεπανοκυτταρική αναιμία και ασυμπτωματική χολολιθίαση εμφανίζουν επιπλοκές εντός των πρώτων 3-5 ετών από τη διάγνωση. Αυτό ίσως οφείλεται στη δυσκολία διαφοροδιάγνωσης μεταξύ συμπτωματικής χολολιθίασης και δρεπανοκυτταρικής κρίσης.

Παλαιότερα, σε αυτούς τους ασθενείς η λύση της παρακολούθησης εθεωρείτο υποχρεωτική, λόγω της αυξημένης νοσηρότητας και θνητότητας της ανοικτής χολοκυστεκτομής. Η καθιέρωση της λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής ως μέθοδος πρώτης επιλογής, η καλύτερη κατανόηση των προεχγειρητικών αναγκών των ασθενών για ενυδάτωση και μεταγγίσεις, οι καλύτερες αναισθησιολογικές τεχνικές και οι βελτιωμένες συνθήκες μετεγχειρητικής νοσηλείας, μείωσαν τον εγχειρητικό κίνδυνο, και μάλιστα στους πάσχοντες από δρεπανοκυτταρική αναιμία. Η εκλεκτική λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή έχει μικρή περιεγχειρητική νοσηρότητα και θνητότητα και πλέον μπορεί να εκτελείται με μεγάλη ασφάλεια σε αυτούς τους ασθενείς. Η εκλεκτική προφυλακτική χολοκυστεκτομή βοηθάει στην αποφυγή διαφοροδιαγνωστικών προβλημάτων (δρεπανοκυτταρική κρίση) και αποφεύγει την αυξημένη περιεγχειρητική νοσηρότητα και θνητότητα των επειγόντων χειρουργείων. Η χολοκυστεκτομή μπορεί και πρέπει να συνδυάζεται με την ανοικτή ή λαπαροσκοπική σπληνεκτομή όταν αυτή κρίνεται αναγκαία.

Επί του παρόντος, η προτεινόμενη αντιμετώπιση ασθενών με αιμοσφαιρινοπάθειες και ασυμπτωματική χολολιθίαση είναι η προφυλακτική χολοκυστεκτομή ή, εφόσον προγραμματίζεται σπληνεκτομή, σύγχρονη χολοκυστεκτομή.

Κίρρωση

Διάφορες μελέτες έχουν δείξει πως δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές όσον αφορά την εξέλιξη της ασυμπτωματικής χολολιθίασης σε συμπτωματική μεταξύ κιρρωτικών και μη κιρρωτικών ασθενών. Μόλις το 17% των κιρρωτικών ασθενών πάσχουν από χολολιθίαση, και από αυτούς μόλις το 14% εμφανίζουν συμπτώματα ή επιπλοκές που χρειάζονται χειρουργική αντιμετώπιση. 

Παρόλο που η φυσική πορεία της ασυμπτωματικής χολολιθίασης στους κιρρωτικούς ασθενείς δεν διαφέρει σημαντικά από εκείνη του γενικού πληθυσμού, υπάρχουν ορισμένοι συγκεκριμένοι κίνδυνοι που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Οι κιρρωτικοί ασθενείς εμφανίζουν πιο σοβαρά συμπτώματα όταν η νόσος εξελιχθεί σε οξεία χολοκυστίτιδα. Όταν πλέον εμφανισθεί σοβαρό συμπτώματα, η νοσηρότητα και η θνητότητα αυξάνονται σημαντικά. Επίσης, παρόλο που η λαπαροσκοπική χολοκυστεκτομή είναι ασφαλής επέμβαση, στα πλαίσια κίρρωσης και πυλαίας υπέρτασης αποτελεί πρόκληση για το χειρουργό. Ο κίνδυνος αιμορραγίας στην περιομφαλική περιοχή λόγω της πυλαίας υπέρτασης μπορεί να επηρεάσει τις θέσεις εισόδου των trocar. Η παρασκευή των ανατομικών στοιχείων γύρω από την περιοχή του στομάχου και πλησίον της πύλης του ήπατος είναι δυσχερέστερη εξαιτίας της παράπλευρης κυκλοφορίας (κιρσών). Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη τους εγχειρητικούς κινδύνους και δυσκολίες σχετικά με τις ανατομικές μεταβολές που προκύπτουν, αλλά και τη φυσική πορεία της νόσου, από την πλειοψηφία των χειρουργών συνιστάται η παρακολούθηση ως αντιμετώπιση σε κιρρωτικούς ασθενείς με ασυμπτωματική χολολιθίαση.

Διαταραχές θρέψης

Ολική παρεντερική διατροφή. Υπάρχει τεκμηριωμένη σχέση μεταξύ παρατεταμένης χορήγησης ολικής παρεντερικής διατροφής (ΤΡΝ) και σχηματισμού χολολίθων. Το γεγονός αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, όπως η στάση της χολής στη χοληδόχο κύστη και η μεταβολή της σύστασης της χολής. Το ποσοστό σχηματισμού χολόλιθων σε αυτούς τους ασθενείς φτάνει στο 35%, από τους οποίους σημαντικό ποσοστό εμφανίζει συμπτωματική χολολιθίαση. Το συμπέρασμα είναι πως οι ασθενείς με παρατεταμένη χορήγηση παρεντερικής διατροφής πρέπει να παρακολουθούνται συστηματικά υπερηχοτομογραφικά και να υποβάλλονται σε προφυλακτική εκλεκτική χολοκυστεκτομή όταν ανιχνεύονται χολόλιθοι.

Βαριατρική χειρουργική. Η ταχεία απώλεια βάρους, ανεξαρτήτως μεθόδου, αυξάνει σημαντικά το ποσοστό δημιουργίας χολολίθων από 10%-20% στο γενικό πληθυσμό  σε 30%-40% σε ασθενείς με απώλεια βάρους χωρίς ενδείξεις προηγούμενης χολολιθίασης. Η φαρμακολογική προφύλαξη με ουρσοδεοξυχολικό οξύ (ουρσοδιόλη) μπορεί να είναι αποτελεσματική κατά του σχηματισμού χολολίθων, αλλά απαιτεί συμμόρφωση με την αγωγή. Η συμμόρφωση, όμως, των ασθενών στη θεραπεία με ουρσοδεοξυχολικό οξύ (ουρσοδιόλη) είναι της τάξης του 64% – 85%. 

Οι περισσότεροι ερευνητές συστήνουν ταυτόχρονα χολοκυστεκτομή όταν διαπιστώνεται προεγχειρητικά ή διεγχειρητικά χολολιθίαση. Επισημαίνεται πως η ταυτόχρονη χολοκυστεκτομή αυξάνει την τεχνική δυσκολία της επέμβασης, απαιτώντας πολλές φορές την τοποθέτηση επιπρόσθετων trocar, αυξάνει τον χρόνο της επέμβασης και διπλασιάζει το χρόνο νοσηλείας, χωρίς όμως ωστόσο να παρατηρείται αύξηση των σοβαρών μετεγχειρητικών επιπλοκών ή της θνητότητας. Έτσι, συμπεραίνεται ότι η ταυτόχρονη χολοκυστεκτομή κατά την πορεία της λαπαροσκοπικής γαστρικής παράκαμψης είναι εφαρμόσιμη και ασφαλής. Σύμφωνα λοιπόν με τα υπάρχοντα δεδομένα, ασθενείς που υποβάλλονται σε βαριατρικές επεμβάσεις συνυποβάλλονται σε χολοκυστεκτομή όταν προεγχειρητικά ή διεγχειρητικά διαπιστώνεται χολολιθίαση, αλλιώς μετεγχειρητικά χορηγείται ουρσοδεοξυχολικό οξύ (ουρσοδιόλη).

Χολολιθίαση ως τυχαίωμα σε άλλο χειρουργείο

Η αντιμετώπιση της χολολιθίασης που ανευρίσκεται τυχαία κατά τη διάρκεια μιας λαπαροτομίας είναι αμφιλεγόμενο ζήτημα. Παρόλο που η ταυτόχρονη χολοκυστεκτομή εξαλείφει τον μετεγχειρητικό κίνδυνο χολοκυστίτιδας ή των επιπλοκών της, αυξάνει τη νοσηρότητα και τη θνητότητα των ασθενών. Ωστόσο, πολλοί συγγραφείς πιστεύουν ότι η ταυτόχρονη χολοκυστεκτομή είναι ασφαλής και αποτελεσματική. 

Η διαχείριση συνυπάρχουσας χολολιθίασης κατά την πορεία των αγγειοχειρουργικών επεμβάσεων αποτελεί ένα ακόμα πιο διφορούμενο ζήτημα, λόγω της ταυτόχρονης εμφύτευσης συνθετικών μοσχευμάτων. Θεωρητικά η ταυτόχρονη χολοκυστεκτομή αυξάνει τον κίνδυνο μόλυνσης και μετέπειτα λοίμωξης του μοσχεύματος λόγω διαφυγής χολής. 

Παρά το θεωρητικό κίνδυνο επιμόλυνσης του συνθετικού μοσχεύματος, διάφοροι συγγραφείς έχουν αποδείξει πως η χολοκυστεκτομή είναι εφικτή κατά την πορεία των αγγειοχειρουργικών επεμβάσεων. Έχει αποδειχθεί ότι η σύγχρονη χολοκυστεκτομή είναι περισσότερο ασφαλής όταν προηγείται σύγκλειση του οπισθίου περιτοναίου έμπροσθεν του μοσχεύματος. Συμπερασματικά, η σύγχρονη χολοκυστεκτομή ενδείκνυται κατά την πραγματοποίηση αποκατάστασης αορτικού ανευρύσματος, εφόσον προηγουμένως γίνει σύγκλειση του οπισθίου περιτοναίου.

error: ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΜΕΝΟ!!