Ο ιατρός Γεώργιος Κέκος, με απόλυτη εξειδίκευση στις παθήσεις χοληφόρων, πραγματοποιεί με άψογο τρόπο όλες τις σύγχρονες μεθόδους θεραπείας των παθήσεων των χοληφόρων, που περιγράφονται στην ενότητα. Έχει μεγάλη εμπειρία στην αντιμετώπιση των χοληφόρων εφαρμόζοντας εξατομικευμένα σε κάθε ασθενή την κατάλληλη θεραπεία.
Εμπιστευθείτε μας το πρόβλημα των χοληφόρων σας για μια αποτελεσματική και οριστική διευθέτηση με σύγχρονες μεθόδους θεραπείας, σύμφωνα με τις αρχές της χειρουργικής επιστήμης, που βασίζονται σε επιστημονικές αποδείξεις (Evidence Based Surgery). Η υψηλή μας επιστημονική κατάρτιση και η πολύχρονη εμπειρία εγγυώνται την άριστη λύση με ανώδυνο τρόπο και χωρίς ταλαιπωρία.
Ο ιατρός δέχεται και εξετάζει τους ασθενείς στο ιατρείο του, επί της οδού Κερασούντος, αριθμός 4, στην Αθήνα. Συνεργάζεται με όλες τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και, όταν χρειάζεται, νοσηλεύει τους ασθενείς σε σύγχρονες ιδιωτικές κλινικές που είναι συμβεβλημένες και με το ΕΟΠΥΥ.
Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε μαζί μας στο τηλέφωνο
2107486937
Ο κωλικός των χοληφόρων, ή όπως αλλιώς ονομάζεται ηπατικός κωλικός, είναι η πιο συχνή και κύρια εκδήλωση της χολολιθίασης. Περίπου το 75% των ασθενών με χολολιθίαση παρουσιάζουν παροδικό πόνο (κωλικό χοληφόρων). Είναι το αποτέλεσμα της παροδικής απόφραξης του κυστικού πόρου από λίθο που βρίσκεται στον αυχένα της χοληδόχου κύστης και δεν συνοδεύεται από οξεία φλεγμονή. Η θέση ανάπτυξης του λίθου και η δυνατότητα μετακίνησής του εντός της κύστης έχει ως αποτέλεσμα να μπορεί να παρουσιαστεί κωλικός σε μία φυσιολογική ή σχεδόν φυσιολογική χοληδόχο κύστη, ή αντίθετα να μην εμφανιστεί καμία συμπτωματολογία παρά την εκτεταμένη λιθίαση της χοληδόχου κύστεως. Αιτιοπαθογενετικά πυροδοτείται και παράγεται κατά τη διέλευση λίθου ή συγκριμάτων ή πυκνής χολής δια του αυχένα της χοληδόχου κύστης ή του κυστικού πόρου.
Η χρήση του όρου «κωλικός των χοληφόρων» είναι αδόκιμη και αποπροσανατολιστική, αφού ο πόνος του ηπατικού κωλικού είναι σταθερός και δεν έχει τα τυπικά χαρακτηριστικά του τυπικού κωλικού, δηλαδή δεν είναι διαλείπων, παροξυσμικός και αυξομειούμενης έντασης, όπως συμβαίνει στους κωλικούς των άλλων κοίλων σπλάχνων (π.χ. του ουρητήρα). Ο πόνος οφείλεται κυρίως στη διάταση της χοληδόχου κύστης και όχι στο σπασμό των λείων μυϊκών ινών, οι οποίες άλλωστε είναι πολύ αραιές, τόσο στο τοίχωμα της χοληδόχου κύστης όσο και στο τοίχωμα όλων των χοληφόρων πόρων.
Από τη στιγμή που κάποιος χολόλιθος εισέλθει στο θύλακο του Hartman και παγιδευτεί στο κυστικό πόρο, τότε, εφόσον το επιτρέπει το μέγεθός του, θα προωθηθεί διαμέσου του χοληδόχου πόρου προς το δωδεκαδάκτυλο και κατά την πορεία του θα εκδηλωθεί η κλινική συνδρομή που χαρακτηρίζει τον κωλικό των χοληφόρων.
Εάν όμως ο λίθος ενσφηνωθεί στον κυστικό πόρο και τον φράξει πλήρως, τότε επακολουθεί διάταση της κύστης από τη συσσώρευση μεγάλης ποσότητας εκκρίσεων, πλούσιες σε βλέννα. Η διάταση αυτή επιτείνει τον πόνο. Εφόσον η ενσφήνωση του λίθου και η απόφραξη του κυστικού πόρου είναι μόνιμη, η διάταση της χοληδόχου κύστης οδηγεί στη δημιουργία του ύδρωπα της χοληδόχου κύστης. Τις πιο πολλές, όμως, φορές, καθώς διατείνεται η χοληδόχος κύστη ο ενσφηνωμένος χολόλιθος απαγκιστρώνεται και μετακινείται προς τον αυλό της χοληδόχου κύστης. Καθώς ελευθερώνεται ο κυστικός πόρος, ο πόνος υποχωρεί και βελτιώνεται η κλινική συμπτωματολογία.
Στην κλασσική μορφή, ο κωλικός της χοληδόχου κύστης συνήθως εκδηλώνεται μία ώρα μετά από πλούσιο σε θερμίδες και ειδικά λιπαρό γεύμα, μολονότι αυτό δεν συμβαίνει σε όλες τις περιπτώσεις. Υπάρχει συσχετισμός με τα γεύματα στο 50% των ασθενών και στους εναπομείναντες ασθενείς ο πόνος δεν σχετίζεται χρονικά με τα γεύματα. Η συσχέτιση του κωλικού με το λιπαρό γεύμα ερμηνεύεται με την εντεινόμενη προσπάθεια της χοληδόχου κύστης να προωθήσει το περιεχόμενό της προς το έντερο, μέσω ενός φραγμένου από λίθο κυστικού πόρου, γεγονός που ενεργοποιεί το μηχανισμό του πόνου.
Συνήθως ο ηπατικός κωλικός εκδηλώνεται κατά τη διάρκεια της νύχτας, μία με δύο ώρες μετά την κατάκλιση και αφυπνίζει τον ασθενή. Αυτό συμβαίνει επειδή οι χολόλιθοι διολισθαίνουν προς τον κυστικό πόρο, καθόσον αυτός βρίσκεται χαμηλότερα από τον πυθμένα της κύστης. Πράγματι, για ανατομικούς λόγους, σε όρθια θέση του σώματος η χοληδόχος κύστη βρίσκεται σε κάθετη θέση προς το οβελιαίο άξονα, με το άνοιγμα του κυστικού πόρου να βρίσκεται υψηλοτέρα από το επίπεδο του θόλου της κύστης. Επομένως, κατά τη διάρκεια της ημέρας οι χολόλιθοι βρίσκονται στο πυθμένα του θόλου της κύστης, ενώ τη νύκτα, όταν ο ασθενής είναι σε κατάκλιση στο κρεβάτι, η χοληδόχος κύστη οριζοντιώνεται και οι λίθοι διολισθαίνουν προς το άνοιγμα του κυστικού πόρου.
Η φυσικά εξέταση είναι συνήθως φυσιολογική. Σε μερικούς ασθενείς παρατηρείται μία ευαισθησία στην ανατομική θέση της χοληδόχου κύστης κατά την διάρκεια του κωλικού.
Ο πόνος του κωλικού των χοληφόρων ποικίλει σημαντικά ως προς την ένταση και εξαρτάται από την ευχέρεια διέλευσης του λίθου δια του κυστικού πόρου, γεγονός που προσδιορίζεται από τη σχέση του μεγέθους του λίθου και του εύρους του κυστικού πόρου. Στο 1/3 των ασθενών η εμφάνιση του πόνου είναι ξαφνική, όπως και η ύφεση του. Συνήθως είναι οξύς και στο 60-70% των ασθενών συνοδεύεται από εκδηλώσεις από το αυτόνομο νευρικό σύστημα (ωχρότητα με αγωνία προσώπου, ψυχρά άκρα, ασθενής και ταχύς σφυγμός, υπόταση). Επίσης συχνά συνοδεύεται από εμετό ο οποίος δρα πολλές φορές ανακουφιστικά.
Ο υφή του πόνου του ηπατικού κωλικού αρχικά είναι σπλαχνικού τύπου και γι’ αυτό είναι ασαφής, δηλαδή είναι διάχυτος και δεν εντοπίζεται με σαφήνεια σε κάποια συγκεκριμένη περιοχή. Τυπικά αρχίζει από τη μέση γραμμή του επιγαστρίου και μετά, όσο η ένταση αυξάνει, επεκτείνεται σε όλη την κοιλιά. Ακολούθως, καθώς ο πόνος επιμένει και αναπτύσσεται φλεγμονή στο τοίχωμα της χοληδόχου κύστης, ο πόνος προσλαμβάνει χαρακτηριστικά σωματικού τύπου και εντοπίζεται στο δεξιό υποχόνδριο, όπου μπορεί να υπάρχει ήπια ευαισθησία κατά τη ψηλάφηση. Η θέση του πόνου στο δεξιό υποχόνδριο αντιστοιχεί στη κατανομή των νωτιαίων νεύρων που σχηματίζονται από την 8η και 9η νευρική ρίζα του νωτιαίου μυελού.
Ο πόνος του ηπατικού κωλικού αντανακλά συνήθως προς τη κάτω γωνία της δεξιάς ωμοπλάτης (σημείο Boas) και σπανιότατα προς το δεξιό ακρώμιο και κάτω μέρος του τραχήλου. Μερικές φορές ακτινοβολεί προς το κατώτερο τμήμα της θωρακικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης ή στο αντίθετο ημιμόριο του σώματος, στο ίδιο ακριβώς ανατομικό επίπεδο.
Η ένταση του πόνου είναι αρκετά έντονη, ώστε ο ασθενής να αναζητά άμεση ιατρική φροντίδα με το πρώτο επεισόδιο. Ο πόνος διαρκεί τυπικά 1 έως 5 ώρες και είναι σταθερός και ισχυρότερος την πρώτη μισή ώρα. Οι προσβολές σπάνια διαρκούν λιγότερο από 1 ώρα και σχεδόν ποτέ περισσότερο από 24 ώρες. Το τελευταίο είναι μάλλον ένδειξη εξέλιξης σε οξεία χολοκυστίτιδα, παρά σημείο επίμονου κωλικού. Οι προσβολές πόνου είναι συχνά διακριτές και αρκετά σοβαρές ώστε ο ασθενής να μπορεί να τις θυμάται με ακρίβεια και να τις αριθμεί.
Στην περίπτωση που ο πόνος διαρκεί περισσότερες από 24 ώρες, τότε, μάλλον, κάποιος λίθος έχει φράξει μόνιμα τον κυστικό πόρο και αναπτύσσεται μια κατάσταση που ονομάζεται ύδρωπας της χοληδόχου κύστης. Στις καταστάσεις αυτές, ενώ φράσσεται ο πόρος, το επιθήλιο της χοληδόχου κύστης συνεχίζει να εκκρίνει βλέννα, με αποτέλεσμα η κύστη να διατείνεται συνεχώς από βλεννώδες υλικό. Ο ύδρωπας οδηγεί σε οίδημα, φλεγμονή (οξεία χολοκυστίτιδα) ή ακόμα και διάτρηση, λόγω ισχαιμίας του τοιχώματος της κύστης.
Η πόνος του κωλικού των χοληφόρων (σπλαχνικός) θα πρέπει να διαχωρίζεται από τον πόνο της οξείας χολοκυστίτιδας, επειδή σ’ αυτόν δεν υπάρχει φλεγμονή, ούτε λευκοκυττάρωση ή πυρετός, τα δε συμπτώματα υποχωρούν μέσα σε λίγες ώρες. Ο κωλικός έχει πλέον απότομη έναρξη και ο πόνος είναι πιο έντονος. Στον κωλικό ο ασθενής είναι ανήσυχος, αλλάζει συνεχώς θέση και στάση, ενώ στη χολοκυστίτιδα μένει αμετακίνητος στο κρεβάτι και κάνει επιπόλαιες αναπνοές. Οι έμετοι είναι πιο συχνοί στον κωλικό παρά στην οξεία χολοκυστίτιδα. Στο κωλικό των χοληφόρων ο πόνος αντανακλά συνήθως προς τη κάτω γωνία της δεξιάς ωμοπλάτης και σπανιότατα προς το δεξιό ώμο, ενώ στη χολοκυστίτιδα συμβαίνει το αντίστροφο.
Η οριστική θεραπεία του κωλικού των χοληφόρων είναι η χολοκυστεκτομή η οποία και ενδείκνυται στην πλειοψηφία των συμπτωματικών ασθενών. Δίαιτες χαμηλές σε λιπαρά, όπως επίσης αντιχολινεργικά φάρμακα και αντιόξινα έχουν αμφίβολα αποτελέσματα στην πρόληψη του κωλικού, παρόλα αυτά φαίνεται να είναι χρήσιμα στην ανακούφιση από τα δυσπεπτικά ενοχλήματα.