Ορισμός: Τί είναι ο κοιλιακός πόνος;
Ο κοιλιακός πόνος αποτελεί την πιο συχνή αιτία για την οποία κάποιος προσφεύγει σε υπηρεσίες υγείας, καθώς είναι αναπόσπαστο στοιχείο όλων των ενδοκοιλιακών παθήσεων. Αποτελεί μια προειδοποίηση, που έρχεται με την παρουσία του να επισημάνει ότι κάτι εξαιρετικά σοβαρό διαδραματίζεται στο εσωτερικό της κοιλιάς και κινητοποιεί αμέσως τον ασθενή σε αναζήτηση γιατρού, ο οποίος πάραυτα τίθεται σε επαγρύπνηση.
Ο ιατρικός όρος «οξεία κοιλιά» δηλώνει ένα σύνολο συμπτωμάτων και σημείων τα οποία εκδηλώνονται αιφνίδια στην κοιλιακή χώρα και σηματοδοτούν την ανάγκη για άμεση διάγνωση και θεραπεία. Η τυπικότερη εκδήλωση του συνδρόμου είναι η κοιλιαλγία, η οποία εμφανίζεται αυτόματα και απροσδόκητα. Η τυπική διάρκεια του κοιλιακού πόνου στις περιπτώσεις αυτές είναι μικρότερη από 24 ώρες καιείναιτόσο σφοδρός και δριμύς, που εξαναγκάζει τον ασθενή σε αναζήτηση άμεσης ιατρικής βοήθειας.
Πολλές φορές ο κοιλιακός πόνος είναι έντονος και η εξέλιξη της κλινικής εικόνας τόσο καταιγιστική που μας υποχρεώνει να δεχθούμε πως η εξελισσόμενη εσωτερική παθολογία είναι εξαιρετικά κρίσιμη και πιθανότατα θα απαιτηθεί χειρουργική παρέμβαση, ή τουλάχιστο χειρουργική επαγρύπνηση μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο. Με την έκφραση «οξείαχειρουργική κοιλιά» περιγράφεται κάθε σοβαρή πάθηση της κοιλιάς, όταν πιθανολογείται ότι οασθενής θα πρέπει να οδηγηθεί στο χειρουργείο για να επιδιορθωθεί η εσωτερική βλάβη.
Ακόμα και σήμερα, παρά την αλματώδη πρόοδο της ιατρικής επιστήμης, τα διλήμματα που αναφύονται κατά τη διαχείριση του κοιλιακού πόνου είναι δαιδαλώδη και σύνθετα. Ο οξύς κοιλιακός πόνος θέτει τον επιστήμονα, όποια και αν είναι η ειδικότητά του, απέναντι σε μια πολυπλοκότητα, καθώς οι παράγοντες που συνδέονται με αυτόν είναι πολυάριθμοι και η προσπάθεια να τους προσεγγίσει εξαιρετικά δύσκολη, όση υψηλή κατάρτιση κι αν διαθέτει. H δυσκολία αυτή αποδεικνύεται δυσθεώρητη, μόλις επιδιώξει να παρέμβει θεραπευτικά.
Ο κοιλιακός πόνος, περισσότερο από κάθε άλλο πεδίο της ιατρικής επιστήμης, ωθεί και προτρέπει σε μία ολιστική πολυδύναμη προσέγγιση, όσους επιθυμούν να ασχοληθούν με την ενδιαφέρουσα και γεμάτη προκλήσεις αυτή κλινική οντότητα και όχι να μείνουν σε μια επιφανειακή ή συμπτωματική θεώρηση. Η προσέγγιση του ασθενή οφείλει να είναι μεθοδική, εμπεριστατωμένη και συνεκτική. Κατά τη διαχείριση του πόνου είναι απόλυτη ανάγκη να διαλευκανθεί με σαφήνεια η αιτιολογία, να διαγνωστεί με ακρίβεια και χωρίς καθυστέρηση η υποκείμενη νόσος και να σχεδιαστεί με λεπτομέρεια η ενδεδειγμένη θεραπευτική αγωγή, η οποία μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική. Επειδή συνήθως εξελίσσεται μια προοδευτικά κλιμακούμενη εσωτερική διαταραχή, οποιαδήποτε καθυστέρηση στη διάγνωση μπορεί να επηρεάσει καθοριστικά το θεραπευτικό αποτέλεσμα.