H βουβωνοκήλη μπορεί για κάποιο διάστημα να είναι τελείως ασυμπτωματική και να μην προκαλεί καμία ενόχληση. Ενδέχεται να μην γίνει αντιληπτή από τον ασθενή όταν εμφανιστεί και να διαγνωστεί τυχαία π.χ. σε μία τυπική επίσκεψη στο γιατρό για πιστοποιητικό υγείας.
Η βουβωνοκήλη στην αρχή μπορεί να εμφανιστεί σαν μια ανώδυνη διόγκωση του δέρματος στη βουβωνική περιοχή κατά την σωματική δραστηριότητα (άσκηση, ανύψωση βάρους, βήχα), η οποία υποχωρεί αυτόματα κατά την κατάκλιση. Κάποιες φορές, μπορεί να εκδηλωθεί με αιφνίδιο οξύ πόνο στην βουβωνική χώρα, με αντανάκλαση προς το όσχεο, συνήθως μετά την άρση βάρους ή έντονο βήχα ή οποιαδήποτε παρόμοια δραστηριότητα που προκαλεί απότομη αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης.
Οι περιγραφές των ασθενών µε συµπτωµατικές βουβωνοκήλες αναφορικά με τις ενοχλήσεις είναι πολυποίκιλες. Πολλοί περιγράφουν ένα αίσθηµα βάρους ή τάσης που χειροτερεύει, καθώς περνά η µέρα. Ο πόνος, συνηθέστερα, είναι μικρού βαθμού, διαλείπον µε αντανάκλαση στον όρχι. Άλλοι παραπονιούνται για οξύτερο πόνο, ο οποίος μπορεί να είναι εντοπισµένος ή διάχυτος. Οι ασθενείς µε ιδιαίτερα μεγάλο πόνο µπορεί να χρειαστεί να παραµείνουν κατακλιμένοι προκειμένου να ανακουφιστούν. Ο ισχυρός πόνος στη βουβωνική περιοχή χωρίς περίσφιξη της κήλης, θα πρέπει να κινήσει την υποψία του χειρουργού για άλλη αιτία του πόνου. Συχνά οι ασθενείς εµφανίζουν παραισθησίες, οι οποίες συσχετίζονται µε ερεθισµό των βουβωνικών νεύρων ή πιεστικά φαινοµένα από την κήλη.
Ο ασθενής για να ανακουφιστεί από τα συμπτώματα της κήλης αποφεύγει κάθε σωματική δραστηριότητα που αυξάνει την ενδοκοιλιακή πίεση και κρατάει με το χέρι του το σημείο της κήλης για να μειώσει τον πόνο. Σταδιακά η κήλη μεγαλώνει όλο και περισσότερο, ενώ η ανάταξη γίνεται δυσκολότερη και τέλος καταλήγει σε μια μόνιμη διόγκωση της βουβωνικής περιοχής (μη ανατάξιμη βουβωνοκήλη).
Η μεγάλη διόγκωση του οσχέου είναι χαρακτηριστικό της λοξής βουβωνοκήλης και οφείλεται στη πρόπτωση ενδοκοιλιακού σπλάχνου, που περνάει μέσα από τον βουβωνικό πόρο, ακολουθώντας την πορεία του σπερματικού τόνου και φτάνει μέσα στο όσχεο. Οι κήλες αυτές ονομάζονται οσχεοκήλες και συνήθως περιέχουν έλικες λεπτού εντέρου.
Οι λοξές βουβωνοκήλες αφορούν συνηθέστερα τους νέους ανθρώπους, προκαλούν εντονότερα ενοχλήματα και περισφίγγονται συχνότερα. Αν η βουβωνοκήλη είναι μεγάλη, προκαλεί δυσφορία και πόνο, οπότε ο ασθενής θα πρέπει να ξαπλώσει για να την ανατάξει και να ανακουφιστεί.
Η κήλη μπορεί να είναι ανατάξιμη. Αυτό σημαίνει ότι το περιεχόμενό της δεν είναι καθηλωμένο μέσα σε αυτήν, αλλά μπορεί να «μπαινοβγαίνει» μέσα στην κοιλιά. Έτσι μπορεί να εξαφανίζεται όταν ο ασθενής είναι ξαπλωμένος και να επανεμφανίζεται στην όρθια θέση.