2107486937 | Κερασούντος 4, Αθήνα [email protected]
kili48Οι πιο γνωστές κήλες στα παιδιά είναι η βουβωνοκήλη, η υδροκήλη, η ομφαλοκήλη, η επιγαστρική κήλη και η κιρσοκήλη.

Ο κατάλληλος χρόνος που χειρουργούνται τα παιδιά για τις κήλες είναι για τη βουβωνοκήλη αμέσως μετά τη διάγνωση, για την υδροκήλη μετά από 12 με 18 μήνες αναμονής, για την ομφαλοκήλη μετά από 5 χρόνια αναμονής, για την επιγαστρική κήλη εάν ενοχλεί – πονάει το παιδί και αυξάνεται σε μέγεθος και για την κιρσοκήλη στην εφηβεία.

Βουβωνοκήλη

kili49Η παιδική βουβωνοκήλη οφείλεται στην παραμονή ανοικτού του πόρου μέσα από το οποίο ο όρχις κατέρχεται στο όσχεο κατά την εμβρυική ηλικία. Ο πόρος αυτός λέγεται ελυτροπεριτοναϊκός πόρος στα αγόρια ή εκκόλπωμα του Nack στα κορίτσια και έχει την μορφή ενός μικρού σάκου ή μικρού σωλήνα, ο οποίος διέρχεται δια μέσου των μυών. Στα περισσότερα παιδιά έχει ήδη κλείσει ή κλείνει πολύ γρήγορα μετά τη γέννηση. Όταν παραμένει ανοιχτός φέρνει σε επικοινωνία το όσχεο με την κοιλιά και ανάλογα με το μέγεθος του μπορεί να αφήσει να περάσει μέσα από αυτό έντερο οπότε σχηματίζεται η βουβωνοκήλη ή όταν είναι αρκετά μικρός περνάει μονάχα υγρό, το οποίο περιβάλλει τον όρχι και τότε έχουμε την υδροκήλη.

Η βουβωνοκήλη ενδέχεται να είναι παρούσα με την γέννηση του παιδιού (συγγενείς) ή και να αναπτυχθεί σε οποιασδήποτε άλλη φάση της παιδικής ηλικίας ή και της ενήλικης ζωής. Περίπου 1-5% των παιδιών γεννιούνται ή αναπτύσσουν μια βουβωνοκήλη. Ωστόσο, η επίπτωση αυξάνει στα πρόωρα νεογνά και σε αυτά με χαμηλό βάρος γέννησης (13% των μωρών που γεννιούνται πριν τις 32 εβδομάδες και 30% των μωρών με βάρος γέννησης <1000 gr). Συνολικά, οι δεξιές βουβωνοκήλες είναι 2 φορές συχνότερες από τις αριστερές βουβωνοκήλες και περίπου το 10% των κηλών που διαγιγνώσκονται κατά τη γέννηση είναι αμφοτερόπλευρες. Η δεξιά επικράτηση θεωρείται από πολλούς συγγραφείς ότι σχετίζεται με την όψιμη κάθοδο του δεξιού όρχεως κατά τη διάρκεια της κύησης. Οι περισσότερες βουβωνοκήλες στα παιδία είναι λοξές.

kili52Η βουβωνοκήλη γίνεται αντιληπτή με την εμφάνιση μιας διόγκωσης στην βουβωνική περιοχή (λίγο πάνω από τα γεννητικά όργανα), είτε στην αριστερή είτε στη δεξιά πλευρά. Στα αγόρια η διόγκωση μπορεί να αφορά και το όσχεο ή και μόνο το όσχεο. Η διόγκωση τις περισσότερες φορές οφείλεται στην πρόπτωση δια μέσου του κοιλιακού τοιχώματος του εντέρου. Η διάγνωση της κήλης είναι κατ’ εξοχήν κλινική και βασίζεται στο ιστορικό.
Οι γονείς βλέπουν την διόγκωση και ο ιατρός κάνει τη διάγνωση μέσω ψηλάφησης της κήλης. Συνολικά λοιπόν, η διάγνωση συνήθως βασίζεται στην παρατηρητικότητα του παραπέμποντος ιατρού ή του γονέα.

Αν και η διάγνωση μπορεί να φαίνεται προφανής, θα πρέπει να επιδειχθεί προσοχή στη διαφορική διάγνωση της διόγκωσης από άλλες ανωμαλίες του σπερματικού τόνου και των όρχεων, όπως η υδροκήλη, η κρυψορχία, η κιρσοκήλη ή ακόμη και όγκο των όρχεων.

Η µη ανατάξιµη κήλη είναι ένα περισσότερο σοβαρό πρόβληµα στον παιδιατρικό ασθενή σε σχέση µε τον ενήλικα µε µεγάλες µελέτες να αναφέρουν ποσοστά έως και 20%. Ο ασθενής εµφανίζεται µε µια σκληρή, ευαίσθητη µάζα στη βουβωνική χώρα. 75% µε 80% αυτών µπορούν να αναταχθούν επιτυχώς, οπότε η αρχική αντιµετώπιση περιλαµβάνει ήπια καταστολή, θέση Trendelenburg και προσεκτική ανάταξη με ήπιους χειρισμούς. Η προσπάθεια ανάταξης μιας παιδιατρικής κήλης πριν την επείγουσα χειρουργική επέµβαση είναι προς όφελος του ασθενούς, διότι το ποσοστό επιπλοκών σε σύγκριση µε την εκλεκτική βουβωνοπλαστική αυξάνεται 20 φορές, περιλαµβάνοντας µη αναστρέψιµες ανωµαλίες, όπως έµφρακτο του όρχεως ή ατροφία.

10Η χειρουργική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης στα παιδιά αποτελεί μια επέμβαση ρουτίνας, η οποία έχει ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό επιτυχίας και γίνεται με γενική αναισθησία.Το παιδί παραμένει στο νοσοκομείο 4 – 6 ώρες μετά την επέμβαση.Στα παιδιά δεν προτιμάται η λαπαροσκοπική διόρθωση της κήλης. Οι περισσότερες παιδιατρικές βουβωνοκήλες αποκαθίστανται, χρησιµοποιώντας την αρχή της υψηλής απολίνωσης του σάκου. Η απονεύρωση του έξω λοξού διανοίγεται σε μικρό μήκος, ξεκινώντας από το έξω βουβωνικό στόμιο και προχωρώντας πλαγίως. Ακολούθως ο κηλικός σάκος αποκολλάται με  απαλούς χειρισμούς από τον σπερµατικό τόνο προς τα άνω, µέχρι να φθάσουµε στον έσω βουβωνικό στόμιο. Μετά ο σάκος περιστρέφεται, απολινώνεται µε ράµµα και ακρωτηριάζεται. Εάν ο σάκος εκτείνεται στο όσχεο, µπορεί να διαχωριστεί, αφήνοντας το άπω µέρος in situ. Προσοχή πρέπει να επιδειχθεί για να αποκλειστεί περιεχόµενο κοιλιακό, όπως σάλπιγγες και ωοθήκες, πριν την απολίνωση µε ράµµα.

Η διερεύνηση της αντίπλευρης βουβωνικής περιοχής παραµένει αµφιλεγόµενη, Ως εναλλακτική λύση, έχει γίνει δηµοφιλής σε µερικά κέντρα η υπερηχοτοµογραφία, αλλά εξαρτάται σε µεγάλο βαθµό από την εµπειρία του υπερηχογραφιστή.Το µέγεθος του έσω βουβωνικού στομίου και η παρουσία εντέρου ή υγρού στον σπερµατικό τόνο είναι διαγνωστικά κριτήρια ενδεικτικά θετικής εξέτασης.

Υδροκήλη

kili50Η υδροκήλη δεν έχει τον κίνδυνο της βουβωνοκήλης. Παρατηρείται σε πολλά μωρά αλλά τις περισσότερες φορές υποχωρεί μόνη της, μιας και μετά από λίγους μήνες ο ελυτροπεριτοναϊκός πόρος κλείνει αυτόματα και το υγρό απορροφάται. Έτσι, οι υδροκήλες απλά παρακολουθούνται μέχρι την ηλικία των 12 έως 18 μηνών και εάν παραμένουν μετά από αυτή την ηλικία τότε διορθώνονται γιατί χαρακτηρίζονται σαν επικοινωνούσες υδροκήλες ή αληθινές βουβωνοκήλες.

Ομφαλοκήλη

Πρόκειται για μια πάθηση με σχετικά μεγάλη συχνότητα εμφάνισης στα παιδιά, η οποία όμως τις περισσότερες φορές μπορεί να αυτοϊαθεί. Εμφανίζεται σχεδόν πάντα τις πρώτες ημέρες μετά από τη γέννηση, με τη μορφή ενός εξογκώματος στη θέση του ομφαλού. Αυτό το εξόγκωμα οφείλεται σε έλλειμμα του κοιλιακού τοιχώματος, το οποίο επιτρέπει στο έντερο του παιδιού να περνάει μέσα από αυτό και να πιέζει το δέρμα.

kili51Η δημιουργία ιδιαίτερων προβλημάτων από τις ομφαλοκήλες είναι σπάνια, ενώ οι περισσότερες κήλες κλείνουν μέχρι την ηλικία των 5 ετών. γιατί σε πολλά παιδιά ο ομφαλικός δακτύλιος ουλοποιείται έτσι αργά. Το μέγεθός τους ποικίλλει και μπορεί να κυμαίνεται από το μέγεθος ενός ρεβιθιού έως και ενός μικρού μανταρινιού.
Συνήθως, οι μεγαλύτερες κήλες είναι αυτές που υποχωρούν πιο δύσκολα.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα που υπάρχει με όλες τις κήλες είναι αυτό της πιθανής περίσφιξης, το οποίο συμβαίνει πολύ σπάνια στην ομφλοκήλη. Η περίπτωση δηλαδή να σφηνώσει το τμήμα του εντέρου που περνάει μέσα από το έλλειμμα του κοιλιακού τοιχώματος και να μην μπορεί να επιστρέψει πίσω στην κοιλότητα της κοιλιάς όπως γίνεται συνήθως. Αυτό συμβαίνει πάντα ξαφνικά και χρήζει άμεσης αντιμετώπισης.

Η συνήθης τακτική αντιμετώπιση της ομφαλοκήλης είναι η αναμονή και η παρακολούθησή της. Εφόσον δεν υπάρχει σταδιακή μείωση του μεγέθους της έως την ηλικία των δύο ετών, συζητάμε με τους γονείς την χειρουργική αποκατάσταση. Στην περίπτωση που δεν έχει κλείσει έως την ηλικία των 5 ετών τότε και πάλι απαιτείται χειρουργική διόρθωση. Στη σπάνια περίπτωση της περίσφιξης, απαιτείται άμεση αποκατάσταση.

Σε αντίθεση με την ομφαλοκήλη η επιγαστρική κήλη η οποία μπορεί να είναι πολύ κοντά στον ομφαλό και συνήθως πιο πάνω από αυτόν, δεν κλείνει μόνη της και σε περίπτωση που ενοχλεί το παιδί με πόνο ή αυξάνεται σε μέγεθος τότε διορθώνεται χειρουργικά.

Κιρσοκήλη

Η κιρσοκήλη διαφέρει από τις άλλες κήλες στο γεγονός ότι δεν υπάρχει προβολή κάποιου σπλάγχνου. Η διόγκωση οφείλεται στη λίμναση φλεβικού αίματος συνήθως γύρω από τον αριστερό όρχι και την ανεπάρκεια των βαλβίδων των φλεβών. Είναι μία κατάσταση που απαντάται στην προεφηβική και εφηβική ηλικία και ανάλογα με το βαθμό διόγκωσης και τα συμπτώματα του παιδιού αποφασίζεται η χειρουργική αποκατάσταση.

error: ΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΜΕΝΟ!!